"Ik stap nu uit de trein in Arnhem en ga kleding kopen. Ik ben benieuwd of ik iets leuks vind." Steeds vaker worden we geconfronteerd, gevraagd en ongevraagd, met dergelijke zinnetjes. LinkedIn updates voorzien met twitters van mensen die we wel eens ontmoet hebben, of niet eens, worden ons toegestuurd. Maar wat hebben we hier nu aan?

Twitter is in 2006 opgericht als een onderzoeksproject. Het is niet meer als een soort super mini-blog. In 140 karakters mag men per keer iets toevoegen. Onder andere omdat twitteren heel snel gaat, is het een van de snelste nieuwsberichten verspreiders geworden die er bestaat. De nieuwsverspreiding rond het vliegtuigongeluk van de Turkse luchtvaartmaatschappij vlakbij Schiphol in februari 2009 is daar een goed voorbeeld van. In ieder geval kan men via Twitter heel snel veel mensen in beweging brengen, heeft de geschiedenis ons geleerd.

Er bestaat een behoefte aan het volgen van mensen. Een grote behoefte, want het wordt veel gedaan. We willen blijkbaar weten wat de ander doet, of in bredere zin, wat er gebeurt. We volgen mensen die om welke reden dan ook belangrijk voor ons zijn. We zijn bang om iets te missen, ergens niet van op de hoogte te zijn. Ook blijken er mensen te zijn die graag willen laten weten aan anderen wat ze doen, wat ze meemaken of waar ze zijn. Blijkbaar zijn zij van mening dat dit interessant is voor een ander. Twitteren vervult daarmee niet alleen mogelijkheid te volgen, maar ook om een virtuele aanwezigheid te onderhouden.

Alhoewel de meeste mensen die op Twitter komen niets toevoegen, maar alleen lezen, is toch het  twitteren misschien nog wel het beste te vergelijken met een gesprek in een discotheek. Iemand vraagt wat je vandaag gedaan hebt, of vraagt dat niet en je vertelt het gewoon, in erg korte bewoordingen. Iemand zegt daar iets op terug, kort, of niet. En in het geval van Twitter, meestal niet. And that's it.

Dat er mensen zijn die in een kroeg Barack Obama wel even zouden willen tegenkomen die op ongedwongen wijze vertelt wat hij vandaag heeft gedaan, is te begrijpen. Mensen vinden zoiets interessant. Maar de kans dat je hem daar tegenkomt is nu eenmaal niet zo groot. Door het leven van Barack Obama  te volgen door de door hem zelf ingetypte zinnen te kunnen lezen, is dan dus ook een prima alternatief. Er is overigens bekend dat een aantal van de twitters helemaal niet gevuld worden door de personen zelf, maar door mensen die zij daarvoor inhuren. Blijkbaar begrijpen die mensen heel goed wat de (marketing) waarde van Twitter kan zijn. Aandacht krijgen die mensen in de regel al genoeg, dus dat zal niet de aanleiding zijn van het twitteren.

Maar wie wil weten of Connie Brabantsen vandaag moeite had met erwtensoep koken? Twitter sceptici stellen hardop de vraag of twitteren niet vooral bestemd is voor mensen die zichzelf graag op het toneel willen of moeten zetten. Mensen wellicht die in het normale leven te weinig aandacht krijgen? Om maar te zwijgen van de arme sloebers die dergelijke levens dan ook nog volgen. Of zoals Paul de Leeuw het verwoordde: 'Wat is er nou leuk aan om te lezen dat ik naar de wc ga?'

Maar voorstanders van het twitteren geven aan dat zij van mening zijn dat twitteren wel degelijk ook zinvol is voor 'normale mensen'. Juist omdat het gebruik ervan zeker niet betekent dat mensen elkaar de hele dag zouden vertellen dat ze in de trein stappen of gaan slapen. Het zou gaan om de uitwisseling van serieuze berichten, meningen te verkondigen en aan te (laten) scherpen en om bekenden te wijzen op interessante zaken. Twitter zou een omgeving zijn waar fundamentele discussies worden gevoerd en het zou zeker niet de plaats zijn voor eenzame mensen die niet aan contacten kunnen komen

Hoe het ook zij, Twitter is een groot succes geworden. In de VS zijn er al rond de 15 miljoen mensen die per maand een twitterblog bezoeken. Twitter groeit, en snel ook. Onderzoek op Molblog in 2007 wees uit dat 72% van de marketeers vond dat Twitter maar onzin was.  Dat is nu eerder omgedraaid. meer dan 80% van de marketeers is van mening dat social media, en dus ook Twitter, iets kan toevoegen aan hun campagnes. Maar hoe en waarom blijken ze nog niet allemaal helder voor ogen te hebben. Er wordt wel breed geëxperimenteerd met deze media. Heel vaak komt dit helaas nog neer op het bereiken van de leden van een social media platform met een reclame boodschap. Slechts enkelingen zijn er tot nu toe in geslaagd om echt in deze communities interactie aan te gaan en te blijven onderhouden. Dell is hier een positief voorbeeld van.

De vraag wordt nog wel eens gesteld of een medium als Twitter niet gewoon weer "zo'n hype is". Zodra iets een hype genoemd wordt, biedt dit de mogelijkheid om er verder niet over na te denken en het langs ons heen te laten gaan. Maar is zijn redenen voor de enorme groei van social media als Twitter en wie die redenen begrijpt kan dit gebruiken om zijn doelen beter te realiseren. Natuurlijk zorgt nieuwe technologie voor triggers, zoals de iPhone, de smartphone of de nieuwe Prius dat lieten zien. En na die eerste piek gaan we dan altijd door een dal van teleurstelling. Maar daarna komt er een stabiel iets voor terug. Of Twitter blijft bestaan of niet, is feitelijk niet zo belangrijk. Het wijzigt mede de beleving van het internet en het zal daarmee het net ook veranderen. Een hype op zich is niet zo belangrijk, maar de veranderingen die hypes teweeg brengen, deste meer!