Mensen kijken 3D, maar op een beeldscherm is alles 2D. Waarom werken schermen niet met 3D, zoals vroeger de View-Master? Al in de 19de eeuw hadden we daar apparaten voor!

Gezonde mensen met twee ogen kijken stereoscopisch. Dit noemen we zo omdat we met twee ogen naar hetzelfde kijken vanuit een andere hoek. De ogen staan immers iets uit elkaar en daarom zien de ogen van een net iets ander perspectief hetgeen we bekijken. De hersenen verwerken deze twee verschillende beelden tot een geheel waardoor we diepte ontwaren.

Wanneer je een apparaat als een View-Master hebt, een speelgoed ding ontwikkeld in 1938 om stereo foto’s te kunnen bekijken, dan beschik je over een apparaat dat als een soort verrekijker aan ieder oog een net iets ander plaatje voorschotelt. Daardoor lijkt het alsof je met een View-Master 3D beelden kunt bekijken. Omdat het tot nu toe niet mogelijk was om een beeldscherm zo te maken dat deze goed aan beide ogen een ander beeld kan aanbieden, blijft 3D op een beeldscherm nog wat achterwege.

Toch zien we dat er steeds meer 3D producties op gang komen. Met name in de filmindustrie (de film Avatar bijvoorbeeld) werpt zich daar steeds meer op om een nieuw effect aan de film toe te kunnen voegen. Vanzelfsprekend verwerken fabrikanten van bijvoorbeeld tv’s deze techniek ook in hun producten om ook thuis aan de vraag te kunnen voldoen.

Voorheen kreeg je, en soms zie je dat nog wel eens, een kartonnen brilletje op met een rood en blauw glas. De daarbij behorende techniek leverde nogal wat problemen op en werd dan ook geen echt succes. Jammer genoeg associëren veel mensen 3D kijken nog steeds met deze technologie. Inmiddels is er echter veel veranderd. Met behulp van een beeldscherm dat heel snel na elkaar de twee verschillende beelden uitzend, is een “nieuwe” 3D techniek in het leven geroepen. Een bril met speciale polarisatie glazen bepaalt welk van de twee beelden aan het linker oog wordt aangeboden, en welk aan het rechter. Deze zogenoemde passieve techniek bestaat naast de actieve methode, waarbij een bril een soort sluiter kent dat afwisselend en in een zeer hoog tempo het zicht op dan weer het ene oog, dan weer het andere, blokkeert terwijl het beeldscherm vanzelfsprekend gesynchroniseerd met het blokkeren van de bril, steeds de twee wisselende beelden laat zien.

Hoewel er hard wordt gewerkt aan de verbetering van een systeem zonder de noodzaak brillen te gebruiken (het beeldscherm zelf zorgt er dan voor dat het ene oog een ander beeld aangeboden krijgt dan het andere) lijkt dat nog niet mee te vallen. Voor kleine schermen, zoals een Nitendo 3DS dat heeft, werkt dat nog wel. Dat komt omdat slechts een persoon dat scherm vanuit een bepaalde hoek van dichtbij bekijkt. Maar zou dit in een TV of beeldscherm van een computer worden ingebouwd, dan kun je slechts vanuit een bepaalde hoek het beeld goed 3D zien. Kwestie van tijd natuurlijk, want 3D komt er echt wel. Misschien verschuiven we dan straks op computers geen windows meer, maar draaien we kubussen.